Jej wyraziste obrazy nieustannie inspirują kolejne pokolenia. Frida Kahlo to prawdopodobnie najsłynniejsza meksykańska malarka.
Jej dzieła podziwiać możemy nie tylko w muzeach – wizerunek Fridy i fragmenty jej prac znaleźć możemy na plakatach, okładkach zeszytów, torbach, koszulkach czy akcesoriach dekoracyjnych.
Świat zachwycił się Fridą, jej osobistymi, poruszającymi obrazami, w których intensywne kolory i wyrazista kreska łączą się z motywami roślinnymi i zwierzęcymi, a także z bólem i tragedią, które artystka niejednokrotnie przeżywała.
Trudna historia Fridy wpłynęła na jej twórczość – wiele z portretów meksykańskiej artystki odzwierciedla jej ból i trudności, z jakimi musiała się zmierzyć. Jej wyjątkowa przygoda z malarstwem rozpoczyna się po nieszczęśliwym wypadku.
Frida Kahlo przyszła na świat 6 lipca 1907 roku. Meksyk, jej ojczyzna, miał istotne odbicie w jej obrazach oraz całym wizerunku. Frida chętnie nosiła tradycyjne, barwne stroje, wzorzyste spódnice i sukienki, a jej kruczoczarne włosy często zdobiły kolorowe kwiaty. Lubiła podkreślać swój związek z Meksykiem i czerpała inspirację ze swojej kultury.
Już jako dziecko Frida zmagała się z problemami zdrowotnymi. W wieku 6 lat zachorowała na odmianę polio, a mając 18 lat uległa tragicznemu wypadkowi. Autobus, którym jechała, zderzył się z tramwajem, a ona była jedną z najbardziej poszkodowanych osób. Nie dawano jej szans na przeżycie.
Przeszła 35 operacji i przez długi czas leżała unieruchomiona w gipsie. Wtedy to jej matka, chcąc ulżyć córce w cierpieniu, kazała zaaranżować dla Fridy przybory i miejsce do malowania tak, aby mogła to robić, leżąc w łóżku. Tak zaczęły się rodzić pierwsze dzieła meksykańskiej artystki.
Obrazy takie jak „Złamana kolumna”, „Korzenie”, „Moi dziadkowie, moi rodzice i ja”, „Henry Ford Hospital”, czy „Autoportret z cierniowym naszyjnikiem i kolibrem” na zawsze wpisały się w kanon sztuki. Jednak jej oryginalny styl trudno jednoznacznie sklasyfikować – czasem twórczość Fridy Kahlo określana jest jako sztuka folkowa, naiwna, innym razem jako surrealistyczna.
Wiele obrazów artystki odnosi się do burzliwej relacji ze znacznie starszym od siebie meksykańskim malarzem, Diego Riverą. Liczne romanse, zdrady – zarówno z jego, jak i z jej strony – niemożność urodzenia upragnionego dziecka i stale towarzyszący ból widoczne są w twórczości Fridy.
Mimo wszystko Diego był jej życiowym partnerem, a on sam określał Fridę jako „miłość swojego życia”. Odzwierciedlenie ich skomplikowanego związku znaleźć można na obrazach takich jak ”Diego Riviera i Frida”, „Diego w moich myślach” czy „Dwie Fridy”.
W 1983 r. powstał pierwszy film o meksykańskiej malarce. W roku 1991 w USA wystawiono operę pt. „Frida”, autorstwa Roberta Xaviera Rodrigueza. Pojawiła się też płyta na cześć Fridy zatytułowana „Suite for Frida Kahlo”, wydana w 1994 r. przez amerykańskiego muzyka, Jamesa Newtona. Wizerunek Firdy znalazł się na amerykańskich znaczkach pocztowych w 2001 r., a rok później odbyła się premiera słynnego filmu „Frida”, gdzie tytułową rolę zagrała Salma Hayek. Z kolei słynne słowa artystki – „Viva la vida” – z jej ostatniego obrazu stały się inspiracją dla jednego z albumów grupy Coldplay.
Jej obrazy i życie są wyrazem nieustającej walki, buntu, niezgody na cierpienie oraz niegasnącego pragnienia życia. Dzieła Fridy Kahlo stały się także symbolem wyzwolonego erotyzmu, a samą artystkę uważa się za przedstawicielkę feminizmu w świecie sztuki. Charakterystyczne cechy jej twórczości, siła osobowości oraz burzliwa historia sprawiły, że Frida stała się ikoną popkultury. Niemal 70 lat po jej śmierci twórczość meksykańskiej artystki cały czas inspiruje, a jej wizerunek jest często wykorzystywanym motywem.
Zdjęcie główne: Quino Al/unsplash.com
