Puszki zupy Campbell, butelki Coca-Coli i usta Marilyn Monroe. Lata 50. to czas rozkwitu pop-artu w powojennej Ameryce, a niekwestionowanym mistrzem tej sztuki był Andy Warhol. Ten ekscentryczny artysta zainteresował świat zarówno swoją twórczością, jak i osobowością. Jak doszedł do rozpoznawalnego na całym świecie stylu?
Andy Warhol, a właściwie Andrew Warhola, urodził się w 1928 r. w Pittsburgu. Pochodził z rodziny słowackich imigrantów. Po uzyskaniu dyplomu z projektowania graficznego w Carnegie Institute of Technology w 1949 r. przenosi się do Nowego Jorku. Jego kariera zaczyna się rozwijać po tym, jak na zamówienie Glamour Magazine wykonuje ilustracje do reklamy butów. Od tej pory jego projekty pojawiają się regularnie w reklamach i magazynach. Powstaje m.in. słynna puszka zupy Campbell oraz butelka Coca-Coli.
Warhol był zafascynowany kulturą masową i demokratycznym światem konsumpcjonizmu. Z czasem zaczął poszukiwać własnej, unikalnej drogi tworzenia sztuki. Zanim powstał słynny portret Marylin Monroe, Warhol, zachwycony urodą gwiazdy, malował na początku tylko jej usta. Potem przez lata tworzył serie jej portretów w różnych wersjach. Tak wypracował swój rozpoznawalny na całym świecie styl, który charakteryzuje się prostymi, seryjnymi kompozycjami i użyciem kolorów w wysokich kontrastach. Wykorzystując technikę sitodruku, stworzył słynne portrety gwiazd, takich jak Marlon Brando, John Lennon, Elvis Presley, czy Brigitte Bardot.
Jako artysta był doskonałym obserwatorem otoczenia. Jego dzieła były wyrazem rosnącej na całym świecie fali konsumpcjonizmu. Posiadał unikalne wówczas, czasem wzbudzające kontrowersje, poglądy. Mawiał np. że „Nie ma znaczenia, czy obraz przedstawia Mona Lisę, banana, czy okulary Hansa Rittmana – ważne, żeby to było naprawdę pop!”. 30 lat po śmierci artysty jego obraz Green Car Crash sprzedano za rekordową sumę 71,7 mln dolarów.
